Het Dwarse Bomenbos

Het Dwarse Bomenbos

Langs een dijk met een doorgaande weg, grenzend aan het agrarische landschap van de Ooijpolder en een bosrand met populieren ligt een stukje weiland van zo’n 250 meter lang en 25 meter breed. Eigenlijk een rand langs het fietspad. Ooit was hier een buurtschap en in de oorlog is er hevig gevochten. Het is een plek om even stil te staan, het landschap op je in te laten werken om daarna je weg te vervolgen. Meer een zichtlocatie dan een verblijfsplek. De opdracht was om een kunstwerk te maken bestaande uit landschappelijke elementen. Mijn voorstel was om hier een geconcentreerde tot de verbeelding sprekende plek van te maken. De solitaire boom of het bosje zijn kenmerkend voor het lege, agrarische landschap. De aangrenzende bosrand wordt doorgezet in het weiland, zodat er een eenheid ontstaat maar ook een contrast. Op het weiland worden dode bomen ‘geplant’. Zij gaan een tweede leven als ‘staand hout’ tegemoet: onderdeel van een biotoop van dood hout, een sculptuurbos in de polder. Dode bomen hebben vaak prachtige vormen omdat ze door het proces van vergankelijkheid hun schors en takken zijn kwijtgeraakt. Deze bomen staan als een excentrieke bosformatie in het weiland, als een echo van de bosrand.